Hluhluwe dag 4: An unsuccessful day.

Donderdag 13-09-2018

Hluhluwe dag 4: An unsuccessful day.

Ook vandaag startte we om 5 uur want we gingen opzoek naar de Afrikaanse Wilde honden. We gingen kijken op de plek waar we ze gisteren voor het laatst hadden gelokaliseerd. We hebben ruim 3,5 uur rond gereden zonder een goed signaal te krijgen. Het was vreemd want de ene keer kwam het signaal van een hele andere kant dan de andere keer. Zo snel kaan de hond zich niet verplaatsen. We besloten om uiteindelijk nog richting de watertoren te rijden. Onderweg kwamen we iemand tegen die in het park werkt en die vertelde dat ze hier gisteren gesignaleerd waren. Het signaal werd steeds sterker en uiteindelijk was het heel sterk. We hebben de honden niet gezien maar waren zeker binnen een afstand van 100 meter. We spotte ook nog een Red Duiker, dit is een kleine antilope.

Om 9.30 uur gingen we weer terug naar het kamp. Hier had Mike een vergadering met de andere monitors van Imfolozi. Deze kwamen naar ons kamp toe voor de vergadering. Het waren een jongen (Ryan) en een meisje (Fi).

Dit betekende dat de andere vrijwilligers daar vandaan in de Lodge waren. Dus gingen Lisa en ik daar ook maar heen. Dit keer verliep de wandeling een stuk beter dan de vorige keer. We waren na ongeveer 15 minuten op de plaats van bestemming aangekomen. Ja hoor daar waren ook de vrijwilligers. Onder hun waren Paola, Sabrina en Carlos. Het was erg leuk om bij te kletsen en ervaringen uit te wisselen. Omdat de monitors uit Imfolozi gezegd hadden dat we ze wel mee naar ons kamp konden nemen hebben we dat gedaan. Ze vonden het een erg mooi kamp en een aantal van hun heeft gebruik gemaakt van de douches.

De vergadering duurde echter langer dan 3 uur dus hebben we heel lang zitten wachten. Ondertussen was Cole ook langs gekomen. Hierdoor raakte Lisa een beetje van slag. Ze was ervan overtuigd dat ze de wilde honden gingen vangen zonder ons erbij.

Toen Mike naar buiten kwam en ons eindelijk vertelde wat er ging gebeuren bleek het waar te zijn dat we niet mochten helpen met het vangen van de honden. Dit omdat er te gelijk nog een actie gepland stond. Namelijk het omdoen van een halsband met en gps bij een leeuw. Dit was voor de eerste keer dat Wildlife Act hier aan ging mee doen en dat er dus ook vrijwilligers mee mochten doen. Dus best wel speciaal. We moesten om 16.30 uur klaarstaan.

Zowel Lisa als ik vonden het toch wel erg spannend. We waren ruim op tijd klaar. Er werden door de onderzoekers nog allerlei voorbereidingen gedaan. Het bleek dat er op 2 verschillende plaatsen een actie zou worden uitgevoerd. Met als doel 2 leeuwen een halsband om te doen. Wij gingen met Mike en David (ecoloog) mee. Daarbij werden we nog vergezeld van een auto met onderzoekers.

Aan het begin van afslag stond ook de dierenarts klaar. In een kolonne reden we richting de plaats waar het ging gebeuren. Hier stond ook de park ranger op ons te wachten. Er werd gras weggekapt en het vlees werd opgehangen in een boom, de muziekinstallatie klaar gezet en ondertussen bereidde de dierenarts de verdoving voor. We werden  daarna weer gevraagd in de auto te gaan zitten. De auto’s werden strategisch opgesteld en rond 18.15 uur ging het van start. Op onze auto stond de muziekinstallatie. Hiermee wed het geluid van een stervend wildebeest afgespeeld. Een bijzonder geluid om 30 minuten lang achter elkaar te horen. Daarna 10 minuten stil waarna dit proces zich nog 2x herhaalde. Af en toe werd er met een rode lamp gekeken of er nog geen dieren waren. Het was namelijk al helemaal donker. Ook moesten we in de auto stil zijn en geen licht aan (dus ook geen mobieltje). Rond 20.15 uur kregen we te horen dat we gingen stoppen. Er was namelijk een auto aangehouden waarvan de chauffeur vertelde net 2 stropers bij het hek te hebben afgezet. Zij waren het park ingegaan. Om welke gevaarlijke situatie dan ook te voorkomen werd het proces stil gelegd. Helaas. Alles werd weer opgeruimd en we verlieten de plek. Waarna er contact werd gezocht met de andere groep. Zij hadden de leeuwen wel in de omgeving gehoord. Dus gingen we kijken of wij hun konden helpen.

De auto rit hier naar toe was ongeveer 45 minuten. Ook zij besloten niet lang daarna te stoppen. Deze avond was dus niet zo succesvol.

We kwamen rond 22.30 terug in het kamp dus dit was een latertje. Gauw naar bed.