Onderweg naar Richards Bay - On my way to Richards Bay

1,5 dag reizen. Dat is toch best wel lang. Het reizen begon natuurlijk in Wolvega. Na alles te hebben ingepakt vertrokken we. We waren mooi op tijd. Rustig ingecheckt en nog even wat te eten gehaald. Waarna ik afscheid nam van papa en mama.

Ik mocht als 1 van de eerste mensen boarden, rij 33 t/m 42. Dus dat deed ik. Ik had me gesetteld op mijn stoel en toen bleek ik de verkeerde te hebben. Niet rij 42 maar 40. De meneer op wie ik zijn plek zat wilde echter wel ruilen zodat ik niet nog hoefde te verplaatsen. De stoel naast mij was vrij dus lekker ruim. De vlucht verliep spoedig aangezien ik een groot deel heb geslapen en dus een heel stuk heb gemist.

Aangekomen in Cairo een rustige wandeling gemaakt en mijn gate opgezocht. We moesten buiten de gate wachten. Gelukkig was ik op tijd want er waren weinig stoelen. Toen het boarden begon moesten we weer helemaal gecheckt worden. Ik ging als een van de laatste aan boord, hoef je niet zo lang te staan. Aangekomen bij mijn stoel, zit er iemand op. Het was mijn buurman die volgens mij hoopte op een plekje bij het raam. Helaas voor hem. Ook deze vlucht verliep vlot want deze vlucht duurde ongeveer 8 uur gedurende de nacht. Dus een tukje doen ging super.

Aangekomen in Johannesburg eerst door de douane en daarna mijn bagage ophalen. Helaas bleek de kleine tas niet opgewassen te zijn tegen het reizen. 1 van de handvaten was afgebroken en aan de andere kant was de stof gescheurd. Dus op naar een winkel om een nieuwe tas te kopen. Het werd een kleine rolkoffer. Die in de toekomst kan dienen als handbagage. Het wachtte duurde lang, ruim 7 uur. Waar in de tussentijd ook mijn laptoptas kapot bleek te zijn. Niet mijn geluksdag. En na een bezoek aan het toilet had ik ook nog mijn mobiel vergeten, gelukkig was de dame de na mij kwam zo aardig om deze af te geven.

Gelukkig zijn er op een vliegveld genoeg mensen om mee te praten dus heb ik mij niet verveeld en nog wel wat leuke dingen geleerd.

Ook werd ik nog getrakteerd op het poetsen van mijn schoenen. Ik had aangegeven dat ik dit niet wilde en toch besloot deze man zo “aardig” te zijn om ze te poetsen. Toen ik hem geen geld gaf na de tijd was hij toch wel gepikeerd.

Na het lange wachten mochten we eindelijk naar het vliegtuig. Dit bleek een klein propeller vliegtuigje te zijn die ruimte had voor 19 passagiers. Er was nog 1 stoel vrij. Het opstijgen verliep voorspoedig maar luidruchtig. Het was mooi helder weer en je kon goed het landschap onder ons zien. Wel maakte het vliegtuigje langzaam een bocht naar links. Mijn buurman vroeg zich af of we weer richting het vliegveld gingen. 20 minuten later landde we weer op het vliegveld in Johannesburg. Er bleek iets mis te zijn met het vliegtuig. Er ging een monteur naar kijken en als alles in orde was zouden we weer verder vliegen. Iedereen was toch wel een beetje geschrokken. Op naar de gate waar we ongeveer 20 minuten hebben gewacht. We werden opgeroepen om terug te komen en we werden weer met de bus afgezet bij het vliegtuigje. Iedereen was toch wel wat gespannen. Het was erg rustig in het vliegtuig. Niemand sprak een woord. Dus raad eens wat ik na een tijdje heb gedaan. Ja natuurlijk, weer lekker een tukje gedaan.

Aangekomen in Richards Bay werd ik op gewacht door een man Mark en een vrouw Marlies zij bleken de eigenaren te zijn van de Zulu Lodge waar ik vannacht ging verblijven. Niet lang erna werden wij door nog één man: Carlos en twee vrouwen: Sabrina en Paola vergezeld. Ook zij gingen deelnemen aan 1 van de projecten van Wildlife act. Op naar de Lodge die dichtbij het vliegveld lag. Ik heb echt een prachtige kamer gekregen, helemaal voor mij alleen. Helaas was het slot kapot. Deze werd echter door Mark gemaakt. Dus kon ik gewoon in mijn kamer blijven. Er was een heerlijke maaltijd voor ons bereid een stuk .. vis en mosselen met groentes. Het smaakte goed. Waarna we met z’n allen nog een tijdje hebben zitten kletsen. Wel ging de rest van de groep vroeg naar bed. Echter was ik nog niet moe (krijg je van al dat slapen) dus heb ik nog een tijdje met Mark zitten praten. Ondertussen had ik ook ontdekt dat de wereldstekker die ik had meegenomen niet geschikt is voor Zuid Afrika. Geweldig nog een tegenslag maar gelukkig zijn ze bij de Lodge voorbereid en kon ik als nog al mijn apparatuur opladen.

Wat een ongelofelijke dag. Ik kan niet wachten op wat morgen mij gaat brengen

-----------------

English will follow